یک تنهایی بیپایان!
تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۹۳۹۹۵
دنیای کودکیشان با تنهایی گره خورده؛ دنیایی که میتوانست پر باشد از خاطرات همبازی شدن با خواهر و برادر. شبیه دنیایی که اغلب ما دههشصتیها مزهمزهاش کردهایم. دنیای کودکیای که پر باشد از سروکله زدن با خواهر و برادر به مرور زمان در زندگی جامعه ایران رنگ باخت؛ سبک زندگی که از دهه ۷۰ پاورچینپاورچین خود را به شهروندان تحمیل کرد تا همین امروز که سبک زندگی اغلب شهروندان شده تا دهه هشتادیها، نودیها و حتی قرن جدیدیها خواهر و برادری به خانه نبینند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تکفرزندها، ۲۵درصد جمعیت ایران
خانوادههای مثلثی -پدر و مادر و یک فرزند- آماری در میان اعداد و ارقام منتشر شده در ایران ندارند. اگرچه طبق آمارهای آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن، ۲۵درصد خانوادههای ایرانی سه نفره هستند. البته آخرین گزارشهای مرکز آمار هم نشان از این دارد که تنها در تهران حدود ۳۰درصد خانوارهای ساکن سه نفره هستند. پدیدهای که مختص ایران نیست و کشورهای دیگر هم با آن دستبهگریبان هستند؛ پدیدهای روبه رشد در اغلب جوامع. طبق آمارها و گزارشها در میان تمام خانوارهای دارای فرزند زیر ۱۵سال در دنیا، نسبت تنها یک فرزند در دهه گذشته افزایش یافته و از ۲۹.۱درصد در سال۲۰۱۱ به ۳۰.۱درصد در سال۲۰۲۱ رسیدهاست. سهم مادران دارای یک فرزند در پایان دوره باروری هم دو برابر شده و از ۱۱درصد به ۲۲درصد رسیدهاست. چین و کرهجنوبی هم در تکفرزندی پیشرو هستند. طبق نتایج بررسیها بیش از ۴۰درصد کل خانوادهها در این دو کشور یک فرزند دارند. شرایط در آمریکا، کانادا و استرالیا هم خیلی خوب نیست، در این سه کشور هم بیش از ۳۰درصد خانوادهها یک فرزند دارند.
تنهایی که موروثی میشود
همبازی داشتن، مهمترین دغدغه دوران کودکی است. کودکان همیشه به دنبال یک همبازی همیشگیاند، دغدغهای که در دهه ۶۰ با وجود خواهران و برادران برطرف میشد اما امروزه به یک دغدغه برای کودک و خانواده تبدیل شدهاست. اغلب افراد تکفرزند در دوران کودکی همواره بهدنبال یک همبازی ثابت و همیشگی هستند. چراکه دوستان تنها مدت کوتاهی در روز را با هم سپری میکنند. اما وجود خواهر یا برادر میتواند این خلأ روحی کودکان را پر کرده و در آینده مانع بروز مشکلات روحی و حسرت در فرزندان شود. تنهایی یکی از مشکلاتی است که در آینده تکفرزندها آن را تجربه خواهندکرد. تنهایی که تا دوران نوجوانی و میانسالی ادامهدار خواهدبود. به باور زهرا موحدینیا، پژوهشگر جمعیت تکفرزند با بالارفتن سنش و تشکیل خانواده نیاز به داشتن اقوام و خویشاوندان برای داشتن ارتباط اجتماعی دارد اما بهدلیل نداشتن خواهر و برادر همانند دوران کودکی تنها خواهدماند. به اعتقاد این پژوهشگر این تنهایی موروثی میشود. در واقع تنها شدن فرزندان این فرد و نبود اقوام نزدیک از جمله خاله، عمو، عمه و دایی نیز یکی دیگر از معایب تک فرزندی است که حتی در نسل آینده فرد نیز تاثیرگذار است: «احساس تنهایی کودک، عدم تعامل با خواهر یا برادر، نداشتن فضای کودکی در منزل به دلیل بیشتر بودن تعداد بزرگسالان نسبت به کودکان، قرار گرفتن تحت فشار از سوی خانواده برای بهتر بودن در درس و دیگر فعالیتها و ندادن آزادی لازم متناسب با سن فرزند به وی به دلیل دلواپسیهای بیش از حدی که والدین برای محافظت از فرزندشان دارند، برخی معایب تکفرزندی از بعد خانواده هستند.»
مشکل در ارتباطگیری
اغلب تکفرزندان در برقراری ارتباط با همسنوسالان خود دچار مشکل هستند درواقع این کودکان نمیتوانند ارتباط مؤثر و موفق با همدورهایهای خود داشتهباشند. به باور موحدینیا، مهارت ارتباطی تکفرزندان به شخصیت و سبک فرزندپروری والدین این کودکان نیز بستگی دارد: «باز بودن خانواده و زیاد بودن ارتباط تکفرزندها با دیگران بهخصوص همسنوسالانشان در این میان نقش مهمی را ایفا میکند. تک فرزندانی که دوستانشان را به منزل دعوت میکنند و به منزل آنها میروند یا با دخترعموها، پسرخالهها و دیگر همسنها در ارتباط هستند، در برقراری ارتباط با دیگر همسنوسالانشان کمتر دچار مشکل میشوند.» او ادامه میدهد:«تکفرزندهایی که بیشتر وقت خود را در خانه میگذرانند و والدینشان تمایل به برقراری ارتباط با دیگران ندارد، معمولا لوس، مغرور و گوشهگیر خواهندبود. قطعا دوست جایگزین خواهر و برادر نمیشود اما به هر حال میتواند همراه تکفرزند شما ساعات خوشی را بسازند، که این موضوع به تقویت و پرورش مهارتهای ارتباطی کودکان کمک میکند.»
از دست دادن یک شانس
تکفرزندها همیشه موردتوجه زیاد پدر و مادر و سایر بستگان هستند؛ شرایطی که باعث میشود فرد اعتمادبهنفس کمتری داشتهباشد. آنها فرصت تجربه برخی احساسات، چگونگی کنترل و مدیریت شرایط را هم نخواهدداشت؛ مهارتهایی که اغلب در بازی با خواهر و برادر به دست میآید: «البته ممکن است تکفرزندان به دلیل نداشتن ارتباط با خواهر یا برادر، در ذهن و خیالشان با دوستان خیالی بازی کنند و بیش از حد به اسباببازی و حیوانات تمایل نشان دهند.» به باور این پژوهشگر کودکان تکفرزند قادر به کسب تجربه از اشتباههای خواهر یا برادر بزرگتر خود نخواهندبود. در طول زندگی خواهر یا برادر بزرگتر قطعا اشتباههایی خواهندداشت، در نتیجه فرزندان کوچکتر میتوانند از تجارب آنها استفاده کرده و در زندگی از آنها کمک گیرند: «این شانس و فرصت درس گرفتن از تجارت فرزندان دیگر خانواده اما برای افراد تک فرزند وجود نخواهدداشت. همچنین این دسته از افراد، فرد به مطمئنی یک خواهر یا برادر را برای مشورت و کمک گرفتن در زندگی نخواهندداشت.»
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: تک فرزند همبازی خواهر یا برادر خواهر و برادر تک فرزندها تک فرزندان خانواده ها تک فرزندی تک فرزند یک فرزند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۹۳۹۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
والدین با استقلالطلبی نوجوانان مواجهه منفی نداشته باشند
ایسنا/قزوین یک روانشناس گفت: استقلالطلبی نوجوانان با جملاتی چون من بزرگ شدم یا با من مثل بچهها رفتار نکنید، ظاهر میشود و متأسفانه والدین در برابر استقلالطلبی فرزند خود جنگ قدرت به راه میاندازند. به والدین توصیه میکنم در برابر ویژگی استقلالطلبی به فرزند خود فشار وارد نکنند چراکه درنهایت این رفتار والدین باعث باخت آنان میشود و شرایط را بحرانی میکند.
فاطمه نوری در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: دوران نوجوانی حدفاصل بین کودکی و بزرگسالی و فرصت آماده شدن برای تغییر است، تفاوتهایی بین دوران کودکی و نوجوانی وجود دارد و خانوادهها به همین دلیل که فرزندانشان بهاصطلاح از دوره «دختر خوب» و «پسر خوب» بهیکباره پا به دوران نوجوانی و دنیای جدیدی میگذارند دچار مشکل و استرس میشوند.
وی افزود: پیشنوجوانی از ۱۰ تا ۱۱ سالگی شروع میشود و در این سن نشانههایی نوجوانی همچون رویش موی زیر بغل ظاهر میشود، مرحله دوم نوجوانی اولیه بین ۱۱ تا ۱۳ سالگی است که از آن بهعنوان آغاز نوجوانی یاد میشود و بیشتر والدین در این سن با نوجوان خود با مشکل مواجه میشوند، نوجوانی میانی هم بین ۱۴ تا ۱۶ سالگی است که نوجوان در این سن ارتباط بیشتری با همسالان خود دارد و شروع به دور شدن از خانه و خانواده میکند.
این روانشناس تصریح کرد: پایان نوجوانی از سن ۱۷ سالگی به بالا رقم میخورد اما مشکل دیگری که در دوران نوجوانی وجود دارد نوجوانی گسترده شده است یعنی افرادی که ۱۸ سالگی را گذراندهاند اما هنوز ویژگی دوره نوجوانی آنان تمام نشده و مهارت خودکنترلی و حتی قدرت تصمیمگیری ندارند.
وی ادامه داد: نوجوانی با بلوغ جسمانی شروع میشود و این اولین ویژگی در تمامی نوجوانان است، در این شرایط هورمون مغز و بدن در حال تغییر است تا فرد در آینده تولیدمثل کند و بتواند بهعنوان یک فرد مستقل به زندگی خود ادامه دهد.
نوری بیان کرد: پسران معمولاً بین ۱۱ تا ۱۶ سالگی اما دختران زودتر به بلوغ میرسند، باور غلطی وجود دارد که دختران چون زودتر به بلوغ میرسند پس رشد عقلانی بیشتری دارند اما این باور کاملاً غلط است اگرچه بلوغ دختران زودتر شروع میشود اما پسران خود را به رشد عقلی برابر میرسانند.
وی خاطرنشان کرد: ویژگی دوم نوجوانی تمایل رابطه با همسالان و عدم شرکت در جمع و میهمانیها است و همین موضوع سبب میشود تمایل به ارتباط با جنس مخالف در نوجوان افزایش پیدا کند، همه این موارد از ویژگیهای طبیعی و بههنجار دوره نوجوانی است اما خانوادهها میتوانند با بهکارگیری راهکارهایی چون پیشآگاهی دادن در خصوص دوره بلوغ به فرزندان خود، پیامدهای منفی این ویژگیهای طبیعی را کاهش دهند.
اهمیت پرورش استعداد در کودکی
این روانشناس تصریح کرد: برای جلوگیری از پیامدهای منفی ویژگیهای طبیعی دوره نوجوانی، والدین میتوانند استعدادهای فرزند خود را در دوره کودکی پرورش دهند و با آشنایان و بستگان ارتباط داشته باشند چراکه تحقیقات نشان داده خانوادههایی که از دوران کودکی فرزند خود در جمع بستگان شرکت میدهند در نوجوانی فرزندانشان مشکلات کمتری را تجربه میکنند.
وی در خصوص راهکارهایی برای کاهش جنبههای منفی دوره نوجوانی بیان کرد: مواردی همچون تشویق نوجوان، انتقاد نکردن بیشازحد، اهمیت دادن به نظرات او و مشارکت دادن میتواند جنبههای منفی دورههای نوجوانی را کاهش دهد.
نوری اظهار کرد: یکی دیگر از ویژگیهای دوره نوجوان هیجانطلبی و استقلالطلبی است به همین دلیل ممکن است نوجوان دست به انتخاب و رفتارهای هیجانی بزند، والدین برای کنترل این شرایط باید برای فرزند خود وقت بگذارند، با هم به بازیگاه و طبیعت بروند چراکه این امر سبب مدیریت هیجانطلبی در نوجوانان میشود.
وی بیان کرد: استقلالطلبی نوجوانان با جملاتی چون من بزرگ شدم، با من مثل بچهها رفتار نکنید، اینجا اتاق خودمه و من برای پوششم تصمیم میگیرم ظاهر میشود و متأسفانه والدین در برابر استقلالطلبی فرزند خود جنگ قدرت به راه میاندازند. به والدین توصیه میکنم در برابر ویژگی استقلالطلبی به فرزند خود فشار وارد نکنند چراکه درنهایت این رفتار والدین باعث باخت آنان میشود و شرایط را بحرانی میکند.
این روانشناس گفت: میل به متفاوت بودن از دیگر ویژگیهای دوره نوجوانی است. در این دوره والدین شاهد رفتارهای پرخطری همچون سیگار کشیدن، لباسهای عجیب پوشیدن و رانندگی و موتورسواری پرسرعت در فرزند خود هستند که در این شرایط خانواده باید فضایی چون پرورش استعدادها و ارتباط دوستانه و عمیق با فرزند را فراهم کند که این میل به متفاوت بودن به شکل مثبت بروز پیدا کند.
وی در پایان اظهار کرد: آخرین ویژگی نوجوانی تلاش نوجوان برای دستیابی به هویت شغلی، تحصیلی، عاطفی و اجتماعی است که با مواردی چون سردرگمی و بیهدف بودن و تغییر چندباره علایق و عادات و وسایل شخصی نمایان میشود، رسیدن به هویت در دوره نوجوانی و حتی تا اوایل دوره جوانی ادامه دارد و تا وقتیکه فرد بتواند خود را پیدا کند دائماً از شاخهای به شاخه دیگر میپرد.
انتهای پیام